Уявіце сабе: не некалькі кранаў, не сотні рабочых, а… армія з 432 дробных "хадзячых" робатаў павольна, метр за метрам, перамяшчае цэлы квартал вагою 7500 тон у самым цэнтры Шанхая. Нібыта мурашы паціху перацягваюць слана з месца на месца. Не фэнтэзі і не фокус – гэта сучасная інжынерная рэальнасць у Кітаі.

Рухаюць комплекс Хуаяньлі (Huayanli), які складаецца з традыцыйных дамоў у стылі шыкумен – гэта такі архітэктурны гібрыд Захаду і Ўсходу, з характэрнымі цаглянымі фасадамі і ўнутранымі дворыкамі. Гэтыя будынкі былі збудаваныя яшчэ ў 1920–30-х гадах у гістарычным раёне Чжан’юань (Zhangyuan), якому ўжо больш за 140 гадоў.

Навошта ўвогуле такі цырк з пераносам?

Але горад развіваецца, патрэбныя новыя транспартныя развязкі і паркоўкі, таму ўлады вырашылі пабудаваць тры падземныя паверхі пад гэтым гістарычным комплексам.

Там будзе трохпавярховы падземны цэнтр з гандлёвымі і культурнымі пляцоўкамі (у агульнай складанасці 53 000 кв. м.), паркінгам на 100+ машын і вузлом метро, які злучыць адразу тры лініі. А каб не разбурыць каштоўную архітэктуру, вырашылі яе… перанесці. Як валізку.

Праблема ў тым, што раён надзвычай шчыльна забудаваны – вузкія завулкі, цесна стаяць старыя будынкі. Звычайная будаўнічая тэхніка проста не працягнецца. Таму інжынеры прыдумалі карыстацца арміяй маленькіх робатаў-паходнікаў

Як гэта наогул працуе?

Кожны з 432 робатаў можа трохі прыпадняць будынак і "перабіраючы ножкамі" – вельмі павольна – рухае яго прыкладна на 10 метраў за дзень. Выглядае гэта крыху як сцэна з фантастычнага мульціка, але ўсё рэальна.

Інжынеры выкарысталі тэхналогіі 3D-мадэлявання, сканаванне кропак і машыннае навучанне, каб дакладна пралічыць, дзе гліністая глеба, а дзе – цвёрдыя перашкоды. Усё гэта дазволіла распрацаваць маршруты для руху будынкаў, пазбегнуць сутыкненняў і аптымізаваць працу – літаральна як на канвеернай лініі. Нават выкапаны грунт забіраецца па стужачнай транспарцёрнай сістэме, як на заводзе.

І што далей?

Калі падземныя работы завершацца, комплекс вернуць на старое месца, дзе ён стане часткай новага адноўленага Чжан’юаня – з гістарычнай забудовай уверсе і сучаснай інфраструктурай пад зямлёй.

У выніку атрымаецца не нейкі дзікі гібрыд “новабуд + старадаўні антураж”, а прадуманы сінтэз гісторыі і тэхналогіі. Хоць прызнаюся: калі бачыш, як старадаўнія сцены “ідуць” па вуліцы на спінах робатаў, адчуваеш сябе недзе паміж фантастыкай і інжынернай казкай.

Кітайцы кажуць, што гэта найбуйнейшы праект такога кшталту ў іх краіне па памерах, вазе і складанасці. І сапраўды, нялёгкая справа – перасунуць будынак плошчай больш за 4000 квадратных метраў так, каб яго не пашкодзіць.