Калі бачу сваркі за спадчыну ВКЛ (сваркі па свойму важныя), першае пра што ўспамінаю, дык пра тое, што 99% сваршчыкаў паходзяць ад нішчукоў сраных - галоты сялянскай, якая ў ВКЛ, у Рэчы Паспалітай ці царскай Рассіі мела прыкладна ніхуя правоў і думала не пра адраджэнне княства, ратаванне Айчыны, а як бы не заснуць ізноў галодным і перажыць зіму.

Нязменны лёс плебеяў

Дэкарацыі, стагоддзі і алфавіты мяняліся, але адно заставалася нязменным: на гэтым кавалачку зямлі да продкаў нашых ставіліся як да быдла.

Я добра і глыбока (ад 1752 года) ведаю гісторыю сваёй сям'і, я бачыў дзясяткі лёсаў, запісаных у метрыках нараджэння і згонаў. І гэта вялікі цуд і нагода для ўдзячнасці, што ўсяму гэтаму ланцужку людзей атрымалася выжыць, каб з'явіўся я.